Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Taraxacum officinale & Bellardiochloa variegata

fotò
fotò
Pisso-chin

Taraxacum officinale

Asteraceae Compositae

Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.

Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.

Descripcioun :
Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.

Usanço :
Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.

Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales

Coulour de la flour : Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms Autouno

Sòu : Ca
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre

Liò : Champ - Prado umido - Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780 (= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )

fotò
fotò
Margai(-margaia)

Bellardiochloa variegata

Poaceae Graminaceae

Nom en français : Pâturin panaché.

Descripcioun :
Aquéu margai trachis en mato dins li tepiero seco, li melounié e li roucas de mountagno. Li fueio de la baso soun proun estrecho (< 1 mm) e envertouiado, aquéli di cambo, un pau mai larjo (1 à 2 mm) alor que la lengueto èi bèn longo (3 à 7 mm). La paumo (paniculo) èi pulèu lacho emé d'espigueto de 7 à 8 mm (3 à 5 flour), margaiado de vióulet e de verd. Se recounèis tambèn à la lemma emé de péu à la baso e subretout qu'èi courtamen aristado (1 mm- vèire li fotò). Aquéli caratère l'an fa sourti dóu gènre proche Poa.

Usanço :
Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.

Port : Erbo
Taio : 20 à 50 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Bellardiochloa
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae


Coulour de la flour : Vióuleto
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : 7 à 8 mm
Flourido : Estiéu

Sòu : Si
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Juliet à avoust

Liò : Tepiero seco - Roucas - Melounié
Estànci : Mountagnard à Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Éuropenco
Ref. sc. : Bellardiochloa variegata (Lam.) Kerguélen, 1983 (= Poa violacea Bellardi, 1792 )

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
ges
ges
ges
ges
ges
ges
C
C

Taraxacum officinale & Bellardiochloa variegata

CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CC
CC

Coumpara Pisso-chin emé uno autro planto

fotò

Coumpara Margai(-margaia) emé uno autro planto

fotò